- günəbir
- z. Hər gün, gündə.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
günəbir
Look at other dictionaries:
gün — 1. is. bax günəş 1 və 2 ci mənalarda. Gün işığı. Gün çıxar, aləm görər. (Ata. sözü). Gəldi günortaçağı, gün qızarıb yanırdı. S. V.. Gün iki cida boyu qalxmışdı. M. C.. Gün əyilmək – axşama yaxın günəş üfüqdən çəkilmək. Gün lap əyilir, şər qarışır … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bir — say. 1. 1 rəqəmi ilə işarə olunan sayın adı, miqdar saylarının ilk vahidi. Üçdən bir çıxmaq. Beşin üstünə bir gəlmək. // Miqdarca tək. Bir cilddən ibarət kitab. 2. Zərf mənasında. Bir yerdə, birgə, birlikdə. Çörəyi bir yedik. 3. Sif. mənasında.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gün ola harman ola — bir gün onun da zamanı gelir anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
gün güne uymaz — bir günün işleri, durumları, şartları başka bir gününkine uymaz anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
gün doğmadan kimliği söylenmez — bir iş iyice belli olmadan sonucu hakkında yargı yürütülemez, yarın ne gibi durumlar veya olaylar çıkacağını kimse bilmez anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
gün kulağı — bir nevi çiçek, müdevver kalkan gibi … Çağatay Osmanlı Sözlük
gün — is. 1) Güneş Gün biraz yükselince ıssı bir sıcak kırları kapladı. M. Ş. Esendal 2) Güneş ışığı 3) Gündüz Güneş, bütün gün enselerinde boza pişirmiş. H. Taner 4) Yer yuvarlağının kendi ekseni etrafında bir kez dönmesiyle geçen 24 saatlik süre Kız… … Çağatay Osmanlı Sözlük
bir — is. 1) Sayıların ilki 2) Bu sayıyı gösteren 1, I rakamlarının adı 3) sf. Bu sayı kadar olan Bir kalem. 4) sf. Herhangi bir varlığı belirsiz olarak gösteren (sayı) Bir adam sizi arıyor. 5) sf. Tek Allah birdir. 6) sf. Beraber Hep biriz, ayrılmayız … Çağatay Osmanlı Sözlük
günəş — is. 1. Planet sisteminin işıq və istilik verən, közərmiş böyük şar şəklində olan mərkəzi göy cismi; gün. Günəş işığı. Günəş də batanda rəngi saralır. – Toztorpaq göyün üzünü elə bürümüşdü ki, günəş görünmürdü. A. Ş.. Günəş saatı – günəş işığı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
birə — is. İnsan və heyvanları sancıb əziyyət verən çox sıçraq cücü. Köhnə məscid hücrələrində birə əlindən tərpənmək olmazdı. H. S.. Laçın . . tövlələrinə girmək istəyəndə hədsiz hesabsız birələr onun üstünə daraşdı. M. Hüs.. ◊ Kürkünə birə düşmək –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
